خرسندی

/ ازاله ی ازخ

برای دیم

و چهارشنبه ی سور مان

از پنجره پیدایند

ابرک های لذیذی که برایم صبحانه می سازند

لوله لوله

خمیریِ شیرین که استوانه اش شکل دادند

رنگ ش بهار

حبابِ سبز

ژله ی لرزانِ کنارِ لب ش ..

می نوشم و

هیبتِ شیرین تکانی خواب آلود می خورد

خودش را با برگ ها پوشانده 

گره گره

خزه ی موهایش

نگاه می کنم و لشکری سبز

تابِ چشم هایم را می خورند

لمحه لمحه

باغ می شوم 

و پشه های سرگیجه

قربانِ چراغ هایم می شوند 

"خ" می خندد

لبخنده ای گشاد که برای هیچ کس نیست

حتا خودش/دندان هاش..

دو عدد صبحانه، یکی ظهر و یکی شام

چهار چغندر خورده و صورتی می شاشد

نوشته خودش را به گردش برده

فراغت می خواهد

دست خطِ افیونیِ بی قرینه اش

می خوانم و گیلاس می ریزم انبیق

از برای سورِ چهارشنبه،

لیکور بسازم..

کاغذش آینه را چسبیده :

"- بوی علف می دهد هوا..

بشاش ام! "